ایده آلیسم ظریف

انفعال دستگاه سیاست خارجه موضوعی است که پس از اعدام آیت الله نمر و حمله به سفارت عربستان درتهران  بشدت پررنگ شده آن هم نه تنها در محافل سیاسی بلکه در سطوح مختلف جامعه ایرانی.

اکنون که این مسئله برکسی پوشیده نیست سوال مهمتری که مطرح می شود اینست که

 چگونه و چرا سیاست خارجه یک دولت تا این حد می تواند منفعلانه عمل کند.براستی چرا 

پس از این همه توهین وجنایت جناب وزیر خارجه می تواند برای عربستان احترام ویژه ای قائل

 شود. آیا سعودی ها هم می توانند با یک بمب کل سیستم دفاعی ما را نابود کنند؟ 

مسلما نه پاسخ به سوالاتی از این دست را باید در نوع نگاه سکانداران این عرصه نسبت به روابط بین الملل جستجو کرد...

نقد منصفانه سفر نیویورک

با اینکه سفر دکتر روحانی به نیویورک یک ماه پیش پایان یافت اما هنوزبحث ها در باره ی آن ادامه دارد.تحلیل های متفاوتی از عملکرد هیئت دیپلوماسی ایران وجود دارد,عده ای با خوشحالی از احتمال گشایش در روابط ایران و آمریکا مدام غش وضعف میکنند و عده ای هم از اقدامات رییس جمهور با عنوان سازش ذلیلانه یاد میکنند.اکنون که فضای احساسی پیرامون این بحث فروکش کرده سعی داریم بررسی منصفا نه ای راجع به سفر نیویورک داشته باشیم.البته این را بدانند ما تا آخرپشتیبان رییس جمهور محبوبمان هستیم و اگر هم نقدی میکنیم از سر خیر خواهی است.

سعدآباد مایه ی افتخار نیست

این هفته  سلطان قابوس در حالی به تهران سفر کرد که اولین میهمان خارجی ورسمی دولت یازدهم محسوب می شد.اما نکته قابل تامل اینجا بود که استقبال رییس جمهور از پادشاه عمان به جای پاستور در مجموعه کاخ های سعد آباد انجام شد.اما دلیل این کار چه بود؟ گرچه به طور رسمی چیزی در این مورد اعلام نشده اما با توجه به روحیات آقای روحانی میتوان حدس هایی زد.عمده دلیل این کار شاید این باشد که در برابر یک مقام خارجی خوب نیست که ساده زیستی پیشه کنیم؟و گدا بازی در آوردم با وجود کاخی مثل سعد آباد اگر در پاستور از خارجی ها استقبال کنیم نوعی بی احترامی به آن هاست.ماباید کمال ادب و احترام دیپلماتیک را رعایت کنیم و این را هم از خودمان نمیگوییم اسلام به ما میگوید.