نقد منصفانه سفر نیویورک

با اینکه سفر دکتر روحانی به نیویورک یک ماه پیش پایان یافت اما هنوزبحث ها در باره ی آن ادامه دارد.تحلیل های متفاوتی از عملکرد هیئت دیپلوماسی ایران وجود دارد,عده ای با خوشحالی از احتمال گشایش در روابط ایران و آمریکا مدام غش وضعف میکنند و عده ای هم از اقدامات رییس جمهور با عنوان سازش ذلیلانه یاد میکنند.اکنون که فضای احساسی پیرامون این بحث فروکش کرده سعی داریم بررسی منصفا نه ای راجع به سفر نیویورک داشته باشیم.البته این را بدانند ما تا آخرپشتیبان رییس جمهور محبوبمان هستیم و اگر هم نقدی میکنیم از سر خیر خواهی است.

 

و اما رسم ادب در انتقاد اینست که ابتدا نقاط قوت را بیان کنیم:

 

1-انتقاد از تقسیم دنیا به مرکز تمدن و حاشیه و رفتار آمرانه ی شمال نسبت به جنوب

 

2-انتقاد از حمله به عراق و افغانستان و حمله ی هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا به شمال پاکستان

 

3-دفاع از حقوق ملت مظلوم فلسطین

 

4-انتقاد از حمایت دولت های فرامنطقه ای و منطقه ای از گروه های تروریستی در سوریه و ژست حقوق بشری غرب

 

5-ظالمانه خواندن تحریم های سازمان ملل علیه ایران وعراق

 

6-دفاع محکم و منطقی از حقوق هسته ای ایران وخون شهدای هسته ای

 

7-به چالش کشیدن هیئت حاکمه کاخ سفید با بیان این جمله:"ما منتظر شنیدن صدای واحدی از آمریکا هستیم"

 

این ها نقاط قوت نطق رئیس جمهور در مجمع عمومی بود نطقی که در شان نظام جمهوری اسلامی بود و تحسین همه ی گروه های داخلی و همچنین دول خارجی را برانگیخت.در مصاحبه های رییس جمهور هم به موارد مشابهی رمیخوریم.مثلا وقتی از او درباره ی هولوکاست سوال میکنند زیرکانه جواب میدهد:"من تاریخدان نیستم من سیاست مدارم".هرچند میتوانستند با طرح این سوال که چرا بهای هولوکاست را باید مردم فلسطین بپردازند طرف مقابل را به چالش بکشند

 

و اما انتقاد:اشتباهات  هیئت ایرانی دو جنبه دارد:یک جنبه ی رفتاری و تاکتیکی و یک جنبه ی استراتزیک.به عنوان مثال چرا با وجود اینکه رئیس جمهور آمریکا در نطق خود به صراحت می گوید:"آمریکایی ها شاهد بوده اند که حکومت ایران...مستقیما یا باواسطه... سربازان و غیر نظامیان آمریکایی را کشته و.." آقای روحانی در سخنان خود از آمریکا و حتی اسرائیل! صراحتا اسمی به میان نمی آورد؟ مگر بنا بر احترام متقابل نیست؟  ویا چرا آقای ظریف بر خلاف مواضع رهبر انقلاب  و رئیس جمهور محترم هولوکاست را می پذیرد؟ چرا دکتر روحانی بنا بر گفته ی خود ایشان " برخی از رسانه ها با تعبیر اینکه روحانی دست رد به سینه ی کاخ سفید تحقیر شد...خیلی خوشحال نبودم...و من میخواهم اگر این مسئله به صورتی ترمیم شود ازنظر من بلامانع خواهد بود." از ترس تحقیر کاخ سفید یا از روی ادب دیپلماتیک! حاضر به تماس تلفنی با اوباما ودادن یک امتیاز بزرگ به آمریکا میشود و آنقدر این امتیاز برای آمریکایی ها شیرین است که اوباما بلافاصله خبر آن را در جمع خبرنگاران اعلام میکند.وچراهای دیگر که در این مقال نمیگنجد.

 

و اما این اشتباهات ناشی از از خطاهای استراتژیک دولت جدید است:

 

1-میتوان با نزدیک شدن به آمریکا مانع اسرائیل شد.به این جمله توجه کنید:"البته ما میدانیم که اسرائیل لابی بسیار قوی در آمریکا دارد و اتفاقا این ما هستیم که باید جای خالی یک لابی ایرانی را در آینده پر کنیم" حال سوال اینست که چگونه میخواهید بین آمریکا و اسرائیل فاصله بیاندازید در حالی که چرخ اقتصاد آمریکا را سرمایه داران صهیونیست میچرخانند!همان قدر که تشکیلات خودگردان فلسطین توانست از آمریکا و اروپا مقابل اسرائیل استفاده کند ما هم میتوانیم.

 

2-فراموش کردن بعد تبلیغاتی و تاتکتیکی نزدیکی ایران و آمریکا:اوباما چندی پیش گفت:"ایرانی ها به خاطر تحریم آماده مذاکره شدند و ما میخواهیم با حسن نیت اراده ی آن ها را بیازماییم!"آمریکا سالهاست در پی مخابره ی این پیام به جهان مستضعفین است که دشمنی با ما فایده ای ندارد و سرانجام مقاومت در برابر اراده قدرت های جهانی! چیزی جز شکست نیست.متاسفانه این روند در مذاکرات آقای عراقچی و خانم شرمن تکرار شد.سیاستمداران ما باید درک کنند که بخش عظیمی از جامعه ی جهانی از آمریکا متنفرند,در نتیجه نباید دیپلماسی عمومی را فدای دیپلماسی رسمی و آداب و قواعد آن کرد.

 

3-بهبود رابطه با آمریکا کلید حل مشکلات اقتصادی است.دولتمردان ما در این زمینه جالب است نگاهی به وضعیت اقتصادی کشور های دارای رابطه با آمریکا نظیر مصر,یونان,اسپانیاو... بیاندازند.آیا رابطه با آمریکا مشکلات آن ها را حل کرده است؟موضوع وقتی بغرنج میشود که حتی توقع رفع تحریم های ظالمانه هم بعید است.چرا که جناب او-با-ما ماه گذشته فرمودند:"ما هیچ گزینه ای از جمله ی گزینه ی نظامی را از روی میز برنداشته ایم" و چگونه انتظار دارید که این اتفاق بیافتد وقتی که غرب مییند تحریم ها اثر کرده و باعث عقب نشینی ما شده چرا باید آن ها را لغو کند؟واساسا ماتاکجا باید عقب بنشینیم جواب مشخص است:"لن ترضی عنک الیهود ولاالنصاری حتی تتبع ملتهم" بله آن روزی که ما ازهمه ی آرمان ها و دین خود دست کشیدیم تحریم ها لغو خواهد شد.پس انتظار اینکه قضیه ی هسته ای با شش ماه مذاکره حل شود توقع کودکانه ایست.

 

واما آخرین نکته این که شرط اول تعامل با هرکشوری احترام متقابل است وقتی میگویند گزینه ی نظامی روی میز است باید بدانند دست ماهم روی ماشه است.